Joanne’s blog 52

Lieve allemaal,

Afgelopen zondag werd ik rond vier uur opgeschrikt door andere geluiden in de lucht. Het was veel en doordringend en klonk als ‘niet goed’.

Rond halfvijf begonnen overal in de omgeving de alarmen af te gaan en besloot ik naar de schuilkamer van een goede vriend te gaan, waar ik de afgelopen maanden regelmatig ben geweest. Zo’n twee uur lang zaten we samen te luisteren naar de enorme knallen die buiten klonken, en keken we naar de beelden op de televisie.

En toen werd het rustiger en keerde ik weer huiswaarts.

Het Israëlische leger liet in de loop van de morgen weten dat er bij een preventieve aanval een groot aantal lanceerinstallaties van Hezbollah waren vernietigd, die klaarstonden om doelen in Israël te raken, waaronder Tel Aviv. Toch was Hezbollah er alsnog in geslaagd meer dan 300 raketten en drones op het noorden af te vuren.

Het bleef de rest van de dag relatief rustig, er waren wel wat raketten hier en daar, maar daar zijn we in het noorden ‘aan gewend geraakt’. Op maandagmorgen besloot ik even naar de dierenwinkel te gaan, zo’n vijftien minuten rijden met de auto.

De blikjes voer voor mijn kat waren bijna op. Mijn kieskeurige kat eet maar één specifiek merk kattenvoer. De blikjes stonden echter niet op de bekende plek. Op mijn vraag aan de eigenaar van de winkel wanneer hij dacht het voer weer in huis te hebben, antwoordde hij: “Het had er al moeten zijn. Maar door dat iedereen gisterenmorgen dacht dat er een aanval op Tel Aviv was gericht, heeft een groot gedeelte van het land tijdelijk platgelegen. Daardoor heb ik nu jouw blikjes niet. Wij hebben hier dagelijks last van raketten, maar zodra Tel Aviv in gevaar is, grijpt het leger echt hard in. Weet je, wij wonen in de periferie van het land, we zijn blijkbaar niet belangrijk genoeg.”

Voordat ik voor het JNF ging schrijven gebruikte ik het woord ‘periferie’ eigenlijk nooit, maar nu valt het regelmatig. De periferie in het zuiden en in het noorden. Gebieden die in dit land een beetje buiten de boot lijken te vallen. Zelfs in oorlogstijd. Maar gelukkig niet voor het JNF. Zowel het zuiden als het noorden krijgt alle financiële aandacht. Al jaren en jaren. En juist nu het oorlog is nog meer.

En nu ik het toch over het JNF heb – die zondag lukte het me niet om mijn dagelijkse wandeling in het groen te maken. Maandagmorgen was ik ook nog wat voorzichtig. Maar dinsdagochtend liep ik er weer. Wat is het toch belangrijk om in de natuur te zijn, om de bomen en het groen te ruiken en even weg te zijn van alles. En ik verbeeldde me dat zelfs een aantal jakhalzen die ik in de verte zag lopen, blij waren me weer te zien! Omgekeerd was dat zeker zo.

Een shabbat met veel shalom, liefs, Joanne